Op het schoolplein had ik wat opgevangen en vroeg thuis aan mijn vader wat een ‘pleeboy’ is. ”Een mannelijke toiletjuffrouw”, gniffelde hij, nauwelijks uit de krant opkijkend.
Maar dit even terzijde, want ik wil het hebben over Hugh Hefner, oprichter van het Playboy-concern en sinds kort - niet onverdienstelijk - acteur in een Nederlandse bierreclame.
Toen mijn hormonen uiteindelijk in de turbo-stand stonden werd ‘Hef’ voor mij een rolmodel. De hele dag kroelen met lekkere meiden, dat leek mij ook wel wat! Erg handig werd ik in het verwijderen van nietjes uit navels en vastprikken van uitklappagina´s aan de binnenzijde van de deur van mijn klerenkast.
Het genattedroomde leven. De kolossale Playboy Mansion, blondjes en brunettes die daar dagelijks halfbloot rondhuppelen, woeste avonturen op de matras. Af en toe eentje ten huwelijk vragen en op tijd weer scheiden, nèt voordat de tieten gaan hangen. Met een paar playmates per ´stretched limo´ naar nachtclubs en dan ook nog - ver na je 80e - voor de TV-camera glimlachen: “It´s a lousy job, but somebody has got to do it!”
Zal ik je eens wat vertellen? Ik geloof er geen zak meer van! Volgens mij is het één grote geënsceneerde show. Die Hefner is gewoon al 55 jaar braaf en zonder uitspattingen met dezelfde vrouw getrouwd, woont ergens op het platteland, heeft kinderen, kleinkinderen en achterkinderen. En die hebben allemaal zwijgplicht. Ze mogen met niemand reppen over ´The Secret´. Toen hij begin vijftiger jaren nog reclametekenaar was en dacht aan een magazine met discreet-erotische afbeeldingen ontwaakte bij zijn vrouw - dominant, karakter van graniet; waarschijnlijk heet ze Jane of zoiets; die kapiteinspet heeft hij van háár geleend - het listig zakeninstinct. Dus Hef thuis een `Yes, my dear!´-type met pantoffels en kruiswoordpuzzel; als uithangbord van zijn eega´s imperium de viriele versierder. Is er weer een media-moment nodig, dan wordt het vaste modellenbureau gebeld en aan de eigenaar/bewoner van het landhuis gevraagd of The Mansion voor een paar uurtjes beschikbaar is. Voordat de camera´s arriveren heeft Captain Jane de overduidelijke ´net-niet´-kusjes al geregisseerd en haar man in het oor gesist: “…and don´t you dare to kiss her! Understood?”
“Yes, my dear.”
Waarschijnlijk had Hugh die bier-commercial willen aangrijpen om nu eindelijk eens een einde te maken aan alle poppenkast. Lurkend aan een flesje willen bekennen dat hij nooit met een ander dan alleen zijn eigen Jane heeft geneukt. Maar die brieste, met ogen als laserstralen: “Don´t you dare!”