We doen het sinds kort mèt. Verstoorde hormonale huishouding of zoiets en de dokter vond het beter als ze een poosje zou stoppen met de pil. Vandaar.
Zaterdag was het mijn beurt om boodschappen te doen. “Vergeet niet condooms mee te nemen”, riep ze me na toen ik al bijna op de stoep stond. “Ze zijn op.”
“Oké!”
Waar koop je die? Ik wist niet beter dan dat ze gewoon altijd in de la van het nachtkastje lagen. Wacht eens. Op het toilet van het café, daar hangt een automaat. Onderweg erheen voel ik me ineens als een klein kind dat naar de tandarts moet.
Je kunt natuurlijk niet rechtstreeks naar de WC lopen. Dan eerst maar wat bestellen. “Spaatje voor meneer?”, klinkt het routineus. Ik neem twee slokjes. Zo, dan ga ik nu even plassen. En dan zie ik, keurig in een rechthoek, vier gaten in de muur. Shit! Weer terug informeer ik: “Is de…ehh…automaat verplaatst?”
“Sigaretten? Op de gang. Oh, u bedoelt de condoomautomaat? Die is weggehaald. Werd nauwelijks meer gebruikt.”
Een oudere man kijkt glimlachend vanachter zijn krant op en ik klok snel mijn glas leeg.
Wat nu? Ah, de drogist. Allicht. Ik been er naar binnen en mijn ogen speuren al langs de rekken. Of misschien toch onder de toonbank? Oh jee, daar staat de overbuurvrouw! Ik krijg het ineens warm. “Dag meneer, kan ik u helpen?” Even later draaf ik, nèt iets te luid neuriënd, met een puntzak zoute drop naar buiten.
De supermarkt dan maar. De infobalie biedt alle ruimte voor discretie. Met een gloeiend hoofd buig ik samenzweerderig naar het meisje toe, vrees dat zij gaat denken “Jij ouwe viezerik!” en fluister: “Hebben jullie misschien…” Ik was meen ik niet eens uitgesproken en het lag al voor me. “Moet dat nou, zo´n grote doos?”, dacht ik nog. Ik las iets van ´Elektronisch getest´ en probeerde me er wat bij voor te stellen. Ze veegt de waar over het glaasje en de streepjescode ´pakt niet´. Houdt meteen de doos omhoog en roept tegen een meisje tien meter verderop: “Stephanie, wat kost deze?” Ik had zin om de capuchon over mijn hoofd te trekken en was ervan overtuigd dat nu tientallen ogen snerend naar me priemden: “Zo meneer, feestje vanavond?” Op dat moment duw ik met een nerveuze beweging mijn rijbewijs in de pinautomaat.
“Is het allemaal gelukt?”, informeerde ze thuis opgewekt.
“Ja hoor!”