“In de Amerikaanse staat Washington is een scholier van 11 jaar gearresteerd omdat hij een vuurwapen, messen en 400 kogels mee naar school had genomen.”
Scrollend door de nieuwssites tijdens de ochtendkoffie sloeg het ´wild geraas´ rond de Kwestie-Zwarte Piet me om de oren, maar de klap van dit overzeese berichtje kwam wat harder aan.
Na weer een aantal bloedige incidenten werd recent in de VS gesproken over een aanscherping van de wapenwet. Op TV zag ik een man die bijna huilde van woede. Hoe durven ze het in hun hoofd te halen hem het recht te ontzeggen zich te verdedigen?
Hùh…verdedigen? Tegen wie? Ik ben nu 57 jaar en heb nog nooit een vuurwapen nodig gehad. Wat moet zo´n man dan met een pistool in de la van zijn nachtkastje?
“Ja”, zo probeerde iemand me uit te leggen, “Amerika is natuurlijk wel een heel ander land. Persoonlijk wapenbezit is daar verankerd in de samenleving.”
Dat begrijp ik, maar wordt het niet eens tijd die cowboy-mentaliteit tegen het licht te houden. Als iedereen zomaar een geweer kan kopen, hou je de geweldsspiraal in stand. Laatst las ik een interview met een studiomuzikant die vaak werkte voor een zanger met een opvliegend karakter. “Ik waagde het wel eens om hem tegen te spreken, maar eigenlijk was dat bloedlink, want hij had altijd een pistool bij zich.”
Trots ben ik er niet op, maar ook ik raak heel af en toe buiten zinnen. Zwarte vlek voor de ogen. Dan ontlaad ik me middels vloeken, stampvoeten en keihard met vuisten op tafel slaan. Wat ik op zo´n momenten zou doen als er een mitrailleur binnen handbereik was? Ik moet er niet aan denken.
Ja, ik heb wel eens met scherp geschoten. Op oefening tijdens militaire dienst. Maar toen ik me na afloop - met de geur van kruit nog in mijn neus - realiseerde dat mij geleerd werd mensen om te leggen was het aanvankelijke gevoel van kermisvermaak snel verdwenen.
Tsja, Amerika… Uiterst gewelddadige films worden daar als popcorn-amusement in de markt gezet, maar als een zangeres tijdens een TV-optreden een borst ontbloot, is de hele natie in shock. Druppelsgewijs worden ook wij vergiftigd. Ze zijn niet meer te tellen, de in Nederland te bekijken ‘documentaires’ die geschiet en geknal verheerlijken. Hyperventilerend van opwinding beschrijven volwassen pubers met glanzende ogen de verwoestende kracht van hun machinegeweren. Als slap excuus om het in de huiskamer te verantwoorden roepen ze af en toe lachend: “Don´t try this at home!” Zou dat 11-jarig knaapje die boodschap begrepen hebben?
De National Rifle Association, belangenbehartiger van wapenbezitters, heeft al geopperd om gewapende bewakers bij scholen neer te zetten. Dat is dus wapengeweld bestrijden met nóg meer wapengeweld. Ik heb begrepen dat er ouders zijn die schietles beschouwen als een essentieel onderdeel van de opvoeding van hun kinderen. Zo blijft het WildWest, daar in de VS. Neen, drastisch inperken, dat wapenbezit. Dan voorkom je dat - zoals ik via nieuwsmedia vernam - een peuter van 4 zijn vader per ongeluk en een knaapje van 10 zijn vader met opzet doodschiet. Maar ik lees ook dat de NRA zeer royaal is met het verstrekken van ´donaties´ aan politici...